Ստորին վերջույթների ուլտրաձայնային ախտորոշումը տարբերվում է սովորական ուլտրաձայնային հետազոտությունից, քանի որ այն ուսումնասիրում է նաև անոթներում արյան հոսքի առանձնահատկությունները (արագությունը, հոսքի ձևը և այլն):

Դուպլեքս հետազոտությունը համատեղում է երկու ուլտրաձայնային հետազոտություն.

		ավանդական ուլտրաձայնային հետազոտությունը,
		դոպլեր  հետազոտությունը:

Սա հնարավորություն է տալիս ստանալ տվյալներ արյան անոթների կառուցվածքի, ինչպես նաև արյան հոսքի վերաբերյալ:

Ստորին վերջույթների դուպլեքս հետազոտության միջոցով կարելի է ախտորոշել.

		ներքին օրգանների տարբեր ախտաբանություններ,
		աթերոսկլերոտիկ թիթեղիներ,
		անոթային անևրիզմաներ,
		խորանիստ երակների թրոմբոզ,
		հետթրոմբոտիկ համախտանիշը,
		երակների վարիկոզ լայնացումներ,
		Տելեանգիոէկտազիաներ (անոթային աստղիկներ),
		ծնկան հոդի ախտաբանություններ։

Հաճախ բժիշկն ուղեգրում է ստորին վերջույթների երակների դուպլեքս հետազոտության հետևյալ ախտանշանների դեպքում.

		ոտքերում ծանրության զգացողություն,
		ոտքերի թմրածություն և այտուցվածություն,
		ոտքերում ցավային զգացողություններ,
		հետթրոմբոտիկ համախտանիշ,
		վիրահատական միջամտությունից առաջ:

Էքստրակրանիալ անոթների դուպլեքս հետզոտությունը գլխուղեղի մագիստրալ զարկերակների և երակների ուլտրաձայնային հետազոտման այն հիմնական ձևերից է, որի ժամանակ գնահատվում է արյան շրջանառությունը ընդհանուր քներակներում, արտաքին և ներքին քներակներում, ողնաշարային զարկերակներում, ենթաանրակային զարկերակներում ու լծերակներում: Այս մեթոդի ժամանակ հնարավոր է ստանալ տեղեկատվություն ոչ միայն արյան անոթների եւ շրջակա հյուսվածքների վիճակի մասին, այլև վերլուծել նրանց հեմոդինամիկ առանձնահատկությունները` հատկապես գունավոր դոպլեր կոդավորման միջոցով: Այն թույլ է տալիս տեսնել խոշոր զարկերակների, ծայրամասային անոթների և փոքր ենթամաշկային մազանոթների վիճակը, ինչպես նաև արյան բաշխումը նրանց մեջ: Այս մեթոդով հնարավոր է հայտնաբերել ցանկացած պաթոլոգիական շեղում նորմայից:

Աորտայի և ենթազստային զարկերակների դուպլեքս հետազոտության ցուցումները

		որովայնի աորտայի անևրիզմայի կասկած
		աորտայի աթերոսկլերոզ
		ոչ սպեցիֆիկ աորտոարտերիիտ,
		որովայնի աորտայի և նրա ճյուղերի վրա վիրահատական միջամտություններից հետո
		a. celiac-ի նեղացումը և նրա արտաանոթային սեղմումը
		որովայնի խոռոչում ցավի զգացողությունը և որովայնի խոռոչի այլ անոթային հիվանդությունները:

        
Ավշային հանգույցները ծայրամասային իմունային համակարգի օրգաններ են, որոնք տեղակայված են արյունատար անոթների հարևանությամբ և ունեն փոքր չափեր: Նրանք կենսաբանական զտիչների դեր են կատարում, ինչպես նաև հակամարմինների աղբյուր են: Ավշային հանգույցների մեծացումը մարդու օրգանիզմում ախտաբանական փոփոխությունների մասին են վկայում, որի պարագայում պահանջում է բավականաչափ ուշադրություն: Ավշային հանգույցներում ախտաբանական փոփոխությունների ախտորոշման հավաստի ու արդյունավետ մեթոդներից մեկը ՈՒՁՀ-ն է:

Ավշային հանգույցների ՈՒՁՀ ցուցումները.

Ավշային հանգույցների ՈՒՁՀ անհրաժեշտ է հետևյալ դեպքերում.
♦ վարակից հետո ավշային հանգույցների մեծացում, որոնք առողջանալուց երկու շաբաթ անց չեն վերականգնվում,
♦ արտաքին զննման ժամանակ բոլոր ավշային հանգույցները մեծացած են,
♦ ավշային հանգույցների չափերի փոփոխությունները տեղի է ունեցել անցյալում մրսածության և վարակային հիվանդություններից անկախ,
♦  ավշային հանգույցների մեծացումն ուղեկցվել է բարձր ջերմությամբ, կլման կամ շնչառական ֆունկցիայի խանգարումներով, կոկորդում ցավով,
♦ պարանոցի շրջանում միայն մեկ ավշային հանգույցի մեծացում, կամ դրա չափերը զգալիորեն գերազանցում է մյուսներին,
♦ եթե կզակային, կրծքային, ստորանրակային կամ վերանրակային, արմնկային և/կամ ենթածնկային շրջաններում հանգույցներ են շոշափվում:


Ավշային հանգույցների ախտահարումների պատճառները

Ընդհանուր առողջության և լավ ինքնազգացողության ֆոնի վրա ավշային հանգույցների մեծացումը շատ հաճախ մտահոգող ազդանշան է, ինչը լուրջ ախտաբանական գործընթացների (այդ թվում նաև՝  ուռուցքաբանական) մասին կարող է վկայել:

Այսպես, մեծացած ավշային հանգույցները կարող են վկայել հետևյալ ախտաբանական գործընթացների մասին.

		վարակային հիվանդություններ,
		վիրուսային վարակներ, այդ թվում՝ ՄԻԱՎ, ցիտոմեգալովիրուս, կարմրախտ, Էպշտեյն-Բարրի վիրուս, ծաղիկ, հեպատիտ,
		բակտերիալ և միկոբակտերիալ վարակներ,
		սնկային, մակաբուծային, սպիրոխետային, խլամիդիային վարակային ախտահարումներ,
		չարորակ ուռուցքային գործընթացներ,
		արյունաբանական հիվանդություններ (Խոջկինի հիվանդություն, սուր ավշային կամ միելոիդային լեյկեմիա, հիստիոցիտոզներ և այլն),
		մետաստազներով օրգանների ախտահարումներ,
		պահեստավորման հետ կապված հիվանդություններ (Գոշեի հիվանդություն, Նեյման-Պիկի հիվանդություն),
		թիրեոտոքսիկոզ,
		սարկոիդոզ,
		ամիլոիդոզ:

Անհապաղ դիմել մասնագետի՝ եթե առկա է ավշային հանգույցների մեծացում կամ ցավ:

Թքագեղձերի ուլտրաձայնային ախտորոշումը բավականին մեծ տարածում է ստացել այն բանի շնորհիվ, որ հետազոտման այս մեթոդը տարբերվում է իր պարզությամբ, հասանելիությամբ, ինչպես նաև տարբեր խանգարումների բացահայտման բարձր արդյունա­վետությամբ: Շատ հաճախ թքագեղձերի  ուլտրաձայնային հետազոտությունն (ՈՒՁՀ) օգտագործվում է այն հիվանդ­ների հետազոտության համար, որոնց անամնեզի մեջ գլխի և պարա­նոցի շրջանի ախտաբանական դեպքեր են արձանագրված: ՈՒՁՀ-ի թերությունն այս պարագայում բարորակ նորագոյացությունները չարորակից տարբերելու անհնարիությունն է: Բայցևայնպես, չարորակ ուռուցք կասկածելու դեպքում կիրառում են դոպլերային սոնոգրաֆիան, որն օգնում է որոշել խոշոր թքագեղձերի արյան մատա­կարարման ախտահարումները: Այնուամենայնիվ, ՈՒՁՀ-ն պահանջված է որպես ուռուցքի ձևավորման և տարբեր ախտաբանական երևույթների բացահայտման հիմնական միջոց: Այցելուի համար թքագեղձերի ՈՒՁՀ-ն ոչ մի անհարմար­ություն չի պատճառում, գործընթացը չի պահանջում հատուկ նախապատրաստություն, բացար­ձա­կապես անցավ է և տևում է մի քանի րոպե:

Թքագեղձերի ուլտրաձայնային հետազոտության ցուցումները.

Պացիենտի բժշկական օգնությանը դիմելու դրդող հիմնական ախտանիշը վատ ինքնազգացողությամբ և բարձր ջերմությամբ ուղեկցվող ենթածնոտային հատվածի սուր և ուժեղ ցավերն են: Սուր բորբոքումն ախտորոշվում է թքագեղձերի չափերի մեծացման հիման վրա, սակայն ՈՒՁՀ-ն կօգնի ճշգրիտ ախտորոշում կատարել: Շատ հաճախ ցավերի պատճառներ են լորձա­թա­­ղանթի վրա ատամի խոզանակի կամ խնձորի կոշտ կեղևի հետևան­քով առաջացած վարակային բորբոքումները:

Բժշկության մեջ ընդունված է առանձնացնել թքագեղձերի հետևյալ հիվանդությունները.

♦ դիստրոֆիկ՝ սրանց դասին են պատկանում սիալոզները և սիալոդենոզները,
♦ բորբոքային՝ այս խմբի մեջ են մտնում  սուր և քրոնիկ սիալոադենիտը, թքաքարային հիվանդությունը,
♦ բարորակ և չարորակ ուռուցքները,
♦ թքագեղձերի կառուցվածքի և գործունեության բնածին անոմալիաները,
♦ վնասվածքները:

Դրանցից շատերն ունեն նման ծագումնաբանություն, այդ պատճառով շատ հաճախ տարբերակիչ ախտորոշման համար նախընտրում են թքագեղձերի ուլտրաձայնային հետազոտությունը: